Off he goes... (part 2)

Een tweede poging voor een eerste schooldag van dit schooljaar.
We hadden afgesproken aan de poort met vriendje D zodat het binnengaan wat makkelijker zou zijn.
Jenne kreeg een helpertje in de klas en toeval of niet was dat ook zijn vriendje D. Na mijn vraag wat dat helpertje dan moest doen of waarom hij dan een helper nodig had, legde Jenne vol overtuiging uit dat die hem moest zeggen hoe alles moet en waar alles staat want dat weet Jenne niet meer na zo'n lange tijd.

Toen ik Jenne 's middags ging ophalen, was hij wel heel moe. Dat was ook te verwachten na alle indrukken en drukte van school die hij niet meer gewoon is.
In het bijzijn van zijn juffen zei Jenne dat het leuk was geweest, tijdens de wandeling naar huis vertelde hij dat het helemaal niet leuk was en wou hij een knuffel. Er was te veel lawaai en zo kon hij niet spelen, zei hij. Na zijn middagslaapje zei hij dat er toch ook wel een paar leuke dingen waren.
Hij wil het wel leuk vinden maar we moeten hem wat tijd geven om zich aan te passen, denk ik.
Zijn klasgenootjes leken wel heel blij om hem terug te zien en dat was zeker wederzijds.
De windpokken zijn nog steeds aan het rondgaan op school. We konden niet blijven wachten en Jenne is nu al heel wat sterker. Maar toch zouden we hen (de windpokken) vriendelijk willen verzoeken om uit de buurt van Jenne te blijven.

Intussen hebben we ook gehoord dat het er goed uitziet op de MR en ook de niertest was ok. Binnen twee weken is er de scan van de longen. Als die goed is, kunnen we beginnen leven van controle naar controle.