woensdag 15 mei 2013

nog even snel een update

Terwijl wij hier druk bezig zijn met de voorbereidingen van het feest, kregen we vandaag heerlijk nieuws. WE MOGEN NAAR VILLA PARDOES!!! Dit hadden we niet meer verwacht en is fantastisch nieuws.

"Villa Pardoes is een vakantiehuis in Kaatsheuvel (De Efteling), waar kinderen met een levensbedreigende ziekte met hun gezin een weekje op vakantie kunnen. Voor kinderen die dolgraag een tijdje aan iets anders willen denken dan hun ziekte. Voor broertjes, zusjes, ouders die dromen van een onbezorgde week samen. Even alles vergeten. In Villa Pardoes worden avonturen samen beleefd. Met familie. Met ridders. Met Barbie. De sprookjes van 1001 Nacht komen er tot leven."
We mogen er een week verblijven en ik heb al op verschillende plaatsen gehoord dat het een onvergetelijke vakantie is waar de kinderen ongelooflijk verwend worden. We moeten wel nog wachten tot eind oktober, maar toch kijken we er nu al erg naar uit.
Toen ze me opbelden om het goede nieuws te melden was ik tot tranen toe bewogen. Het roept zo veel emoties op: blij dat we als gezin dit mooie geschenk krijgen, (nog steeds) verdriet, pijn en het besef, nog maar eens, om wat Jenne en heel ons gezin heeft doorgemaakt, opgelucht dat het nu voorbij is en we nu kunnen gaan genieten van zo'n heerlijke vakantie.

Hoe gaat het nu verder met Jenne?
Hij heeft al een hoofd vol haar, dus uiterlijk is er niet veel meer aan te merken. Hij is wel nog steeds heel opvliegend, hyper en begint ook nog snel te huilen. We merken dat hij heel erg moe is de laatste tijd en denken dat het daar veel mee te maken heeft. Soms lijkt de vermoeidheid erger nu dan tijdens de behandeling. Hij gaat nu ook al iets vaker naar school. Hij gaat elke voormiddag en af en toe een hele dag. We merken dat dit toch nog heel vermoeiend is voor hem. Anderzijds hoor ik thuis nu veel meer verhalen over wat er gebeurt in de klas. Hele dagen krijg ik ook versjes en liedjes te horen, soms van thema's waar ze al maanden geleden over leerden. Het is alsof Jenne zich nu pas wil of kan focussen op school en alles wat erbij hoort.
Volgens ons en familie is hij op die korte tijd dat de behandeling gestopt is, ook al heel erg gegroeid. Op 5 juni zullen we weten hoeveel juist, maar wij gokken op 3 cm.

Maar nu...op naar zondag!
We klinken zondag op Jenne, maar ook op F, M en J. We denken aan jullie.



1 opmerking:

  1. Beste Eva en Anton, wat ben ik blij het goede nieuws te lezen en ik wens jullie van harte allemaal samen een heel heel mooi en groot feest aanstaande zondag ! Ik denk heel dikwijls aan jullie gezinnetje en de vreselijke tijd dat jullie hebben meegemaakt. Tijd nu om te bekomen van alle ellende en stilaan terug het normale leven op te nemen.
    Vele groetjes,
    Annie Magnus

    BeantwoordenVerwijderen