zondag 12 januari 2014

Toch weer thuis

Jenne heeft deze week genoten van het thuis zijn. Over het schoolavontuur werd niet veel meer gesproken. Hij zei wel dat hij zijn vriendjes mist maar niet de school. Ik sprak deze week toevallig de psychologe van het ziekenhuis en zij vertelde me dat de terugkeer naar school zelden vlot verloopt. Het was nu wat onverwacht gekomen en daardoor niet voorbereid. Het is toch een grote stap, na zo lang thuis zitten en zo veel intense gebeurtenissen. Die terugkeer is niet te onderschatten en zal volgende keer beter voorbereid worden.

Intussen bleef Jenne diarree hebben. De dokters hebben het besproken en het zou aan de chemo kunnen liggen. Er zou iets mis kunnen zijn met de darmflora en daarom moet Jenne antibiotica nemen. We hebben hier dus sinds een paar dagen weer heerlijke pillengevechtjes, er wordt plots weer vaak verstoppertje gespeeld en vluchtroutes genomen. Hij vindt het dus niet leuk maar is al lang blij dat het geen Litican meer is. (Dat hij tijdens de bestraling misschien weer Zofran en Litican moet nemen, hebben we nog niet verteld.)

We hebben vernomen dat het harnas (dat dinsdag gemaakt zal worden voor de bestraling) niet over zijn gezicht zal komen. Het begint onder zijn mond en gaat tot onder zijn poep, zoals een minikleedje. De armen zullen er mee in vastzitten. Nu we dit weten, konden we al eens oefenen. We maakten een handdoek nat (en heel warm) en legden die over een blote Jenne. Jenne was niet helemaal akkoord.
Ik heb echt geen idee hoe het dinsdag zal verlopen. Hij weet dat hij moet blijven liggen maar is heel bang van de warmte.
Dinsdag na de simulatie moeten we ook nog even naar de dagzaal. Jenne krijgt dan zijn Radio Robbiepop en een verrassing! Dat van die verrassing heb ik hem nog niet verteld maar hij staat al wel te popelen om zijn Radio Robbie mee te krijgen. Hij heeft zelfs al een slaapplek voor hem gezocht hier in huis.

Vandaag was Jenne op een feestje. We moeten weer wat strenger zijn wat lactose betreft (mede door de diarree) en daarom hadden we voor hem wat cakejes mee die hij kon eten in plaats van de taart. Jenne wou de cakejes niet eten, had geen zin. Zo wisten we meteen dat er iets niet klopt. Jenne heeft ALTIJD zin om te eten (behalve tijdens de chemo natuurlijk). Vanavond voor het slapen gaan voelde hij zich misselijk en had hij het gevoel te moeten overgeven. Benieuwd wat dit nu weer is. Griepje op til? Bijwerking van de antibiotica? Nog iets anders gaande in dat buikje?...



2 opmerkingen:

  1. veel sterkte voor jullie allemaal de komende week doe hem de groetjes van jens en kobe

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Veel succes morgen bij het maken van het harnas.

    BeantwoordenVerwijderen