vrijdag 8 februari 2013

overgave

Sinds gisteren is het weer volledige overgave en je lichaaam laten doen wat het moet doen. Jenne heeft heel de avond met een emmer op schoot gezeten en ik liep heel de tijd heen en weer met dweil en vuile slappies, kleren, dekentjes, lakens, ... Wasmachines vol. Jenne was zo flink, zelfs toen er alleen nog gal uitkwam. Hij snapte het alleen niet. Hij had toch zijn medicijntjes genomen en nu moest hij toch nog zo veel overgeven. Hoe kon dat nu? Maar alles went he. Als Jenne niet op tijd bij de emmer raakte, hield Mona hem voor Jenne terwijl die rustig overgaf. Allebei heel gelaten. Dit hoort er nu eenmaal bij.
A was nog niet thuis en ik had het druk met Jenne troosten, alles opruimen, poetsen en wassen. Toen ik de kinderen net had ingestopt, begon het weer. Mona stond plots mee in Jennes kamer om te kijken of ze kon helpen. Vertederend. Vannacht ook nog paar keer opgestaan voor Jenne.
Nu liggen we samen uit te puffen in de zetel, in de hoop dat het vandaag of morgen weer rustig wordt in dat kleine, zachte lijfje.

2 opmerkingen:

  1. Heb echt met die kleine rakker te doen hoor, maar wat een fijne verpleegsters heeft hij toch. Dat Mona dat zo mooi voor hem allemaal doet zegt genoeg over haar liefde voor hem. Dit maakt je dag dan ook weer wat goed hé.
    Rusten, cocoonen en geduld tot alles weer overwaait is de enige boodschap nu.
    We voelen echt mee met onze held.
    Knuffel

    tte mj

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een lieve zus dat Jenne heeft! Ongeloofelijk hoe ze zo voor mekaar zorgen! Prachtig.

    BeantwoordenVerwijderen