maandag 5 augustus 2013

Vertrokken

Zo, eerste dag ziekenhuis zit er op. We liggen deze keer in een heel klein kamertje. Er is gelukkig veel licht waardoor het wel meevalt. Het is er alleen weer snikheet. Eén persoon extra in de kamer zorgt meteen ook voor wat extra hitte.
Het was een drukke dag. Mona had vandaag een gesprek met de psychologe. We merkten dat ze het toch wat moeilijk heeft met het hervallen van Jenne. Ze vindt het allemaal verschrikkelijk wat Jenne overkomt maar soms zijn er toch ook wat boze of een beetje jaloerse gevoelens waar ze zich dan ook meteen weer schuldig over voelt. Tijd voor een gesprekje dus. We kregen ook een prachtig boekje mee waarin al deze gevoelens aan bod komen. Ze heeft daarna heel de namiddag in de speelruimte geknutseld, wat ze heerlijk vond.
Jenne heeft al meteen 2 soorten chemo gehad waarvan één heel zware dosis, morgen en overmorgen krijgt hij telkens maar één soort. Hij heeft vandaag al twee keer zijn pilletje tegen de misselijkheid gewoon met een slok water ingeslikt. Als hij dat nu zo zou kunnen blijven doen, zou ons dat veel gevechtjes besparen. Hij was toch al heel misselijk want zelfs een boterham met choco ging er niet in vanavond. Hij heeft gelukkig nog niet overgegeven dus wij vinden het wel ok zo.
Vandaag was Jenne weer heel druk en vervelend soms. We beginnen er al aan te wennen. De eerste ziekenhuisdag zal steeds zo verlopen vrees ik. Zijn manier om met de stress en het onbekende om te gaan blijkbaar. Overdag moet je dan zo streng zijn en hem regelmatig op de vingers tikken wanneer hij overdrijft (ze waarschuwen je hier voor verwenning) en nu ligt hij hier zo vredig te slapen. Dan besef ik weer hoe klein ons ventje eigenlijk nog is. Dan streel ik zijn zachte vingertjes en vervloek ik die smerige kankercellen die zich in dat lijfje nestelen en daar denken een leuke thuis gevonden te hebben en maar vermenigvuldigen.

Vandaag hebben we ook met verschillende ouders hier gepraat. We kregen heel wat nuttige tips over hoe al die lieve mensen, die voorstellen ons te helpen, ook effectief kunnen helpen en wat dan hulpvol kan zijn. We laten het allemaal even bezinken en bekijken waar en in hoeverre dat ook voor ons v toepassing zal zijn.

We hebben vorige week Villa Pardoes gebeld omdat de kans groot is dat ons bezoek eind oktober niet zal kunnen doorgaan. Ook hierbij is het nog even afwachten om te zien hoe alles loopt en dan beslissen of we het bezoek vervroegen(naar een voor Jenne goede periode), uitstellen of toch laten doorgaan. Helemaal zeker zullen we natuurlijk pas die week zelf zijn. We zien wel. Ooit gaan we!

3 opmerkingen:

  1. hi superhelden, want dat zijn jullie wel allemaal ondertussen!
    De chemo trein is dus vertrokken, hopelijk met een snelle en goede werking zonder te veel pijntjes. Veel succes en sterkte!
    verwen ze alle twee toch wel maar een beetje, het is zo oneerlijk)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Veel succes en sterkte, hopelijk gaat de behandeling vlug en goed voorbij.
    Wij duimen alvast super hard mee
    Veel liefs
    C

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Sterkte Eva, het is allemaal onmenselijk oneerlijk. Ik duim dat ook deze keer de superheld in Jenne de bovenhand zal krijgen. Je ex-buurmeisje, Veronique xxx

    BeantwoordenVerwijderen