dinsdag 3 december 2013

Vertrokken

Zo, we zijn weer vertrokken. Al was het weer op het nippertje.
Ik had gisteren net de Emlazalf aangebracht, toen het ziekenhuis belde met de mededeling dat er geen kamers vrij waren. Ze zouden ons bellen als er iets vrij kwam. Tot die tijd moesten we thuis afwachten.
Even was ik bang dat alles weer uitgesteld zou worden maar rond de middag mochten we dan toch vertrekken. Aangekomen werd Jenne meteen aangeprikt maar duurde het nog tot 14u eer we op de kamer konden.

De waarden waren maar licht gestegen en nog steeds aan de lage kant maar gelukkig mocht de chemo deze keer wel doorgaan.
Het aanprikken was meteen de eerste keer gelukt. De nacht was verschrikkelijk, vooral door de port-a-cath. Elke keer als Jenne op zijn zij ligt, zit er iets geklemd en kan de vloeistof niet doorlopen. Daardoor gaat het alarm af en gaat de machine in 'wachtstand'. Dit wil dus zeggen dat ik elke keer uit bed moest komen om het alarm af te zetten, het infuus weer aan te zetten en Jenne om te draaien. Daar komt nog bij dat er ook weer 's nachts chemo gegeven werd en gespoeld moest worden en dat er ook weer een overgelopen pamper was. Kortom, weer een heerlijke nacht in het ziekenhuis.
Dankzij het mooie zicht over Leuven in combinatie met wat ochtendmist en roze lucht kregen we wel een mooie zonsopgang cadeau.

Vandaag heeft de katheterverpleegkundige de foto van de port-a-cath bekeken en wat blijkt? De port-a-cath zit inderdaad gekanteld en werd zelfs verkeerd geplaatst. Vanuit het 'doosje' vertrekt een buisje dat normaal rechtstreeks naar de grote ader gaat (onderhuids). Bij Jenne zit het doosje gekanteld en maakt het buisje een omweg langs de oksel, boven het doosje en dan pas naar de ader. Daardoor zit er twee keer een knik in het buisje en kan de vloeistof niet goed doorlopen, vooral niet wanneer Jenne op zijn zij ligt.
Het is nu niet echt meer de moeite om de port-a-cath opnieuw te plaatsen en daarom proberen we zo maar wat verder sukkelen.

Het is ook de eerste dag vandaag dat Mona terug naar school is. Ik heb nog niets gehoord dus ik denk dat het wel goed loopt. Ik heb me één dag heel slecht gevoeld maar daarna was het voorbij. A had al een griepspuit gekregen en Jenne heeft enkel wat last van snottebellen en een licht hoestje.
Sinds onze aankomst in het ziekenhuis weigert hij weer te eten. Enkel een banaan gaat er af en toe nog in. De pillen nemen gaat ook weer wat moeilijker dus de misselijkheid zal wel weer aanwezig zijn. Voor de rest heeft hij nog niet zo veel last. Hopelijk blijft het hierbij.

4 opmerkingen:

  1. En toch en toch en toch Eva, enerzijds kun je heel boos worden dat 'ze' de portacath dus blijkbaar niet goed geplaatst hebben, maar eigenlijk vind ik de mooiste en meest hoopvolle zin uit je blog 'het is nu niet echt meer de moeite om de portacath opnieuw te plaatsen. Dat geeft toch aan dat je mentaal al weer richting het einde aan het werken bent! Ik hoop maar dat deze kuur verder 'redelijk' verloopt. Daarna wordt het weer spannend toch? We denken aan jullie. We mailen....

    Els en Floortje

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ik wens jullie veel moed de komende dagen
    de sint zal vrijdag jenne missen in t klasje
    groetjes de mama van kobe en jens
    een dikke knuffel aan jenne van kobe en jens

    BeantwoordenVerwijderen
  3. hopelijk vandaag terug thuis en kunnen jullie weer smullen van pannenkoeken
    x

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Vasthouden die mooie momenten!
    knuf
    Sylvia

    BeantwoordenVerwijderen