werkpuntje

Eindelijk weer thuis, met voor Jenne extra rode bloedcellen en bloedplaatjes en zonder witte bloedcellen. We hadden het wel weer verwacht. Jenne had op verschillende plaatsen op zijn lichaam rode spikkeltjes. Hierdoor wisten we dat de bloedplaatjes laag stonden. Na de vorige controle, maandag, was de port-a-cath ook blijven nabloeden. Zo wisten we ook dat de stolling minder was.

Wat ik toch wel heel vreemd vind, is dat Jenne nu regelmatig geen witte bloedcellen heeft, maar dat hij nog nooit echt ziek is geweest (daarmee bedoel ik uiteraard een virus of verkoudheid). En dat terwijl we hier allemaal toch al verkouden zijn geweest en we nu ook weer niet heel de tijd alles aan het ontsmetten zijn. Let op, mij hoor je niet klagen, maar je kan het op z'n minst toch merkwaardig noemen. De enige verklaring die we kregen, is dat hij waarschijnlijk voordat de tumor ontdekt werd al heel wat antistoffen had opgebouwd. In combinatie met de voorzorgen die we nemen natuurlijk(zoals geen contact met kleine kinderen en zieke mensen).

Het werd een lange dag doordat hij bloed én plaatjes nodig had.
Toen ik vandaag zag dat Jenne op zijn tippen liep, besefte ik dat hij dat wel vaker doet. Heel regelmatig zelfs. Jenne zei dat hij het doet omdat zijn hielen vaak pijn doen.
De kiné ging het eens bekijken en erop werken met hem. Later vertelde ze me dat het waarschijnlijk nog van de Vincristine is dat hij pijn heeft en dat zijn spier al verkort is. We moeten nu absoluut vermijden dat hij nog vaker op zijn tenen loopt want dat zou de spier nog meer verkorten. Ook de spieren in zijn bovenbenen zijn verzwakt en doen regelmatig pijn. Daardoor gaat hij niet juist van de trappen (stapje per stapje in plaats van alternerend) en vermijdt hij het om zich te bukken. We moeten nu dus wat aandachtiger worden in die dingen vooral wanneer hij stapt of trappen doet. Het is belangrijk dat die spieren vaak en op de juiste manier gebruikt worden zodat ze sterker kunnen worden.