vrijdag 29 maart 2013

De laatste

Woensdag is Jenne toch naar school gegaan. Hij was lang nog niet in orde maar de koorts was weg en hij wou graag gaan.
Gisteren stond de laatste chemo gepland en dat wouden we niet zomaar laten voorbij gaan. Ik was ook jarig, dus het was dubbel feest. Mona mocht een dagje school overslaan zodat we met z'n allen naar de dagzaal konden. Mona keek er erg naar uit, voor Jenne was het business as usual.
In de voormiddag gingen we naar de speeltuin waar er bijna geen andere kindjes waren en Mona en Jenne het rijk voor hen alleen hadden. We hebben daar samen gegeten en zijn dan van daaruit doorgereden naar de dagzaal. In de dagzaal liepen we meteen dokter Joke tegen het lijf. Naast de oncologen, zijn de dokters op de dagzaal assistentes en veranderen daardoor om de drie maanden van dienst. Het was een hele tijd geleden dat we haar nog hadden gezien. Jenne had echt een 'klik' met haar en dat was blijkbaar wederzijds. Je kon echt zien dat ook zij blij was om Jenne terug te zien. Ze is later op de dag nog eens binnengesprongen in zijn kamertje.
Jenne wou graag naar het klasje want daar was hij vorige week aan een paasmandje begonnen en dat wou hij nu graag afwerken. Na een half uurtje belden de juffen me al op om te zeggen dat Jenne niet helemaal in orde was en zo moe was dat hij in slaap viel tijdens het schilderen. Hij was echt extreem moe. Het was zelfs een beetje verontrustend. Hij kon nog amper stappen en hij praatte al lallend (iedereen die Jenne kent, weet dat het dan al heel erg moet zijn). Hij had lichte koorts en tijdens het onderzoek van de dokter is hij gewoon in slaap gevallen. De dokter wou geen risico nemen en de bloedresultaten afwachten, ook al is dit bij deze chemo eigenlijk niet nodig. Ze nam ook een kweekje om te zien wat er aan de hand is. De bloedresultaten waren aan de lage kant maar niet extreem, dus de chemo kon doorgaan. Mona keek haar ogen uit tijdens het aanprikken en aankoppelen. Ze wou alles gezien hebben.



Intussen lag Jenne in een kamertje apart en kon hij rustig slapen terwijl we wachtten op de bloedresultaten en toen de chemo doorliep. Toen verpleegster Rita het naaldje er kwam uithalen en zei dat dit de laatste keer was geweest dat hij chemo kreeg, moest Jenne een beetje huilen. Hij was verdrietig omdat hij Rita dan niet meer zou zien, zei hij. Jenne is altijd graag naar de dagzaal gegaan. Het voelt daar intussen heel vertrouwd voor hem. Ook de mensen die er werken horen daarbij en in het bijzonder Rita. Het is een grote last die wegvalt, om niet meer elke week naar de dagzaal te moeten maar ook een stukje zekerheid, voor ons allebei. Uiteindelijk konden we na een lange en spannende dag naar huis en was het (speciaal voor ons!) beginnen sneeuwen. Thuis vierden we het dubbele feest met wat familie.



Gisteren was een hele drukke dag, vandaag komen de emoties los en vloeien er toch wat traantjes. Traantjes van opluchting dat we er geraakt zijn en dat Jenne zich er zo goed heeft doorgesparteld, van verdriet en besef ook van wat ons allemaal overkomen is, van ongeloof dat het nu echt gedaan is, van angst voor wat ons nog te wachten staat. Maar er is ook blijdschap en hoop voor de toekomst.

Normaal stond er voor volgende week een echo en bloedname op de planning. Door weer een foutje in de planning gaat de echo niet door en moeten we enkel voor een bloedname gaan, maar dat kan ook gewoon bij de huisarts. Het zal dus eindelijk nog eens echt vakantie zijn nu we niet naar de dagzaal moeten. De laatste week van april staat dan de CT-scan en MRI gepland. Dan is het weer even de resultaten afwachten. Maar nu eerst vakantie!



5 opmerkingen:

  1. wat een opluchting. Blij dat jullie dit nu achter de rug hebben.
    geniet van een welverdiende vakantie alle vier

    anja stefan en Joren

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Vaaaaaakaaaaaantiiiiieeeee!!! Geniet ervan!!!!
    xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Gefeliciteerd met deze mijlpaal! Nu proberen te genieten van het herstel van Jenne. Hopelijk zien jullie hen gauw weer zijn oude krachten terugkrijgen. En binnenkort ook weer de eerste haartjes, dat is ook echt een bijzonder moment!

    Liefs,

    Els en Floortje.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. joepi de 17 weken zijn achter de rug. en genieten nu maar.
    Flink gedaan jenne.jij bent een manneke met een sterk karakter. echt een zoon om fier op te zijn;

    hilde

    BeantwoordenVerwijderen
  5. We zijn heel blij te horen dat chemo voorbij is. Spoedig herstel! geniet nu maar van de vakantie!!

    groetjes en dikke knuffel,

    Nadia en kids

    BeantwoordenVerwijderen