vakantie

Vakantie. Zo voelt het eindelijk nog eens een beetje. Met z'n viertjes thuis, met af en toe eens een leuke uitstap.
We zijn net terug van een deugdoend zeebezoekje. We waren er maar twee dagen maar er werd duidelijk genoten.

Mona en Jenne lijken mekaar terug te vinden deze vakantie. Ze spelen weer meer en beter samen. Er worden ellenlange fantasiespelen gespeeld. Wij staan erbij en kijken ernaar. Het is voor het eerst sinds lang dat ze het zo leuk hebben samen. Komt het doordat er geen ziekenhuisbezoeken waren en iedereen relaxter is of doordat iedereen thuis is en we weer meer tijd met ons vieren kunnen doorbrengen? Mona zit deze vakantie duidelijk wat beter in haar vel. Ze heeft het heel zwaar gehad de laatste maanden en geniet nu zichtbaar van onze tijd samen. We werden vaak opgesplitst. Jenne en ik naar het ziekenhuis en Mona naar school of naar buitenschoolse activiteiten, grootouders of vriendjes. Jenne kon en mocht aan veel activiteiten niet deelnemen, Mona wel. Niemand is daar ooit boos over geweest, Jenne liet het allemaal weer gebeuren. Soms was hij er hooguit wat verdrietig over. Ik denk dat hij zich soms toch wat afreageerde op Mona. Nu lijkt de rust op dat vlak wat weergekeerd.

Deze vakantie stond vooral in het teken van rust. Maar ook van nieuwe dingen doen. Zo draaide het toevallig toch uit. Mona ging voor het eerst schaatsen. Mona en Jenne zagen voor het eerst een grote stoet. Vanop het balkon aan zee zagen ze, tijdens hun aperitiefje, de kerststoet voorbij komen. Ze stonden te springen en te joelen op het balkon. A en ik hebben meer naar hen gekeken en genoten van hen te zien genieten, dan van de stoet zelf. De dag erna keken we toevallig naar een mooi vuurwerk. Het was het mooiste vuurwerk dat Jenne ooit gezien had, zei hij. Dat kan wel eens kloppen, aangezien het het eerste vuurwerk is dat hij zag.

Herwonnen vrijheden wil blijkbaar ook zeggen dat er grenzen moeten afgetast worden. Dat is dan ook wat Jenne volop aan het doen is. Even kijken wat en hoeveel hij van papa en mama gedaan krijgt. Even testen hoe ver hij kan gaan en kijken wat mag en wat niet. Je weet nooit dat de regels ergens onderweg veranderd werden.

We hebben nog steeds niets gehoord van het ziekenhuis. We weten dus nog steeds niet wanneer we met bestralen beginnen en hoe vaak het zal zijn. We proberen dus maar weer te doen alsof we niet willen weten wat er nog komt en wanneer. Het maakt plannen en afspraken maken wel heel moeilijk. Loslaten maar weer en proberen om heel erg in het moment te leven.