De laatste dagen voelden we de spanning rond de komst van de Sint hier stijgen. We konden het dan ook niet maken om niet naar het Sinterklaasfeest te gaan. We besloten dan maar om toch het risico te nemen. Het werd een blitzbezoek maar dat was ok voor de kinderen. Zij vonden het geweldig. Ze konden de aankomst van de Sint zien en mochten als één van de eersten bij hem op schoot zodat we niet te lang aanwezig moesten zijn. De randactiviteiten en de voorstelling konden we niet doen, maar de kinderen waren nog zo vol van hun ontmoeting met Sinterklaas dat daar niet over gezeurd werd. Het was een wijze man, die zei dat Jenne al heel moedig en sterk was geweest en hem vroeg dit nog even vol te houden (slik). Ik ben zeker dat Jenne hier nog lang op kan teren. Dank u Sinterklaasje!
Het dragen van het mondmasker was wel weer een drempel waar we (allemaal)over moesten. Mona stelde nog voor om er een mondje op te tekenen maar Jenne wou daar niets van weten en koos voor de korte pijn. Het kale hoofdje of petje waren we al gewoon en valt ook wat makkelijker te camoufleren. Het maskertje zag er toch wat raar uit en er waren dan ook veel vreemde blikken. Dat maakte ook dat we het geen van allen echt erg vonden om alweer snel te moeten vertrekken.
Na een beetje rusten, konden we dan, in beperkte kring, de verjaardag van die andere wijze man vieren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten