Weer thuis!

Gisteren moesten we nog wat bloed laten nemen en op de resultaten wachten. Ze vreesden dat onze bleke superheld te weinig rode bloedcellen had, maar dat bleek min of meer in orde. Jenne is ook een uurtje naar de ziekenhuisschool gegaan en dat was een groot succes.
Ik liep er heel de dag wat emotioneel bij. Het lezen van een kaartje, het afzetten van Jenne aan het schooltje, het krijgen van zijn lieve, zachte kusjes, de lieve woorden van een vriendin,... veroorzaakten telkens wat traantjes, of ontroering.
Uiteindelijk kwamen ze ons rond 13u vertellen dat we naar huis mochten gaan. Bij elk spoortje van koorts of andere eigenaardigheden moeten we meteen naar spoed of naar de afdeling oncologie gaan. Donderdag hebben we een nieuwe afspraak op de dagzaal om alles te laten nakijken. Ook zijn bloeddruk moet nu in de gaten gehouden worden. Na het opruimen en inpakken waren we eindelijk klaar om te vertrekken. Behalve Jenne, die besloot om zijn eerste lange slaap sinds lang te houden. Zo hebben we dus een paar uurtjes gekeken naar een totaal uitgetelde, slapende Jenne.

Op weg naar huis deden we nog een tussenstop om bij een groep fantastische madammen een Azalea voor het goede doel te gaan kopen. (Helaas begonnen ze pas om 17u en hebben we ons plantje dan maar bij iemand anders gekocht.)
Eenmaal thuisgekomen was het toch weer even wennen. Iedereen moet terug zijn plaatsje vinden. Jenne en Mona begonnen uiteindelijk toch mooi samen te spelen, als moesten ze wat verloren tijd inhalen.
Sinds gisteren merken we dat Jenne terug wat meer pijn heeft. Hij loopt wat meer voorover gebogen en loopt soms wat huilerig te ijsberen. Het siroopje tegen de pijn is niet zo lekker en daardoor zegt hij het niet altijd meteen als hij pijn heeft. We kunnen dit ook enkel om de zes uur geven en dat blijkt niet altijd genoeg. Dus toch maar weer Contramaldruppels gaan halen.
Jenne heeft vannacht geslapen als een roos. Ik hoop maar dat dat zo blijft nu we terug met de Contramal beginnen.

Vandaag geniet iedereen van het terug thuis zijn, zelfs de poes! In de voormiddag werd er volop gespeeld. Mona is naar ballet, Jenne doet zijn middagslaapje en wij genieten van de kleine dingen, eigen aan thuis: in je eigen heerlijke bed slapen in plaats van in een bed gemaakt voor kabouters, geen binnenwandelende verpleegsters in het midden van de nacht, geen piepjes en tuutjes meer, een douche nemen wanneer je zelf wilt, even de tuin inwandelen, eten op je eigen ritme ( niet om 11u30 middag eten), je eigen baas zijn, je kleerkast opentrekken en aandoen wat je wilt, niet steeds alles moeten vragen, rustig naar toilet kunnen gaan, allemaal samen zijn

Ik heb de foto's op de diavoorstelling ook wat aangevuld. Gewoon wachten totdat de foto's voorbij komen of foto aanklikken en zo verder klikken naar de volgende foto's.