Koorts

Nog steeds in het ziekenhuis. Jenne heeft zijn bloedtransfusie gehad maar het probleem is dat hij steeds hele hoge koorts maakt. Soms zakt de koorts om daarna weer snel terug op te zetten. Soms zakt de koorts zelfs niet, ondanks het toedienen van paracetamol. Gisteren hebben ze als laatste redmiddel toch maar nurofen gegeven. Het was ons ten strengste verboden om nurofen te geven sinds het starten van de chemo. Omdat gisteren niets anders werkte, hebben ze dat dan toch maar geprobeerd.

Het is wel even wennen in deze weer nieuwe omgeving, ander ziekenhuis. Deze afdeling van het ziekenhuis is veel minder modern dan de dagzaal of de afdeling in Brussel. Het is een nogal donkere omgeving. Door de koorts zit Jenne ook in isolatie. Hij mag dus niet uit de kamer en de dokters en verpleging komen met schorten en maskers binnen. Jenne denkt er het zijne van en is toch wel wat bang voor al die schorten en maskers die hier binnen komen en hem betasten. Waar hij het meest tegenop kijkt na al die prikjes, spuiten, dokters,... Is zijn bloeddruk laten nemen. Daar is hij echt bang van (ondanks het verhaaltje van verpleegster Rita over de bromvlieg die in het apparaatje woont.) Hij kan ook echt niet tegen de geur van de ontsmettingsgel die we hier allemaal veelvuldig moeten gebruiken voor onze handen.
De nachten zijn ook verschrikkelijk. Om de 2 uur komt er een verpleger binnen om alles te checken bij Jenne. Daartussen lig ik ofwel wakker of word ik wakker na net ingedommeld te zijn, van het alarm van het infuus dat leeg is of geblokkeerd zit.
Gisterenavond zat ik op de gang nog wat te lezen nadat Jenne in slaap gevallen was, en sprak een andere mama me aan. Zij waren hier ook nog maar net en moesten ook nog wat aan het idee wennen. Hun zoontje van bijna 5 heeft leukemie. Het was wel goed om ook eens met een andere "beginneling" te praten tussen al die geroutineerde ouders en kale hoofdjes hier.

Ik heb net van de dokter gehoord dat het hemoglobine in zijn bloed weer gedaald is. Dat kan door de chemo komen maar ze vond toch dat het telkens heel snel daalt. Waarschijnlijk volgt er weer een echo om te checken of er ergens een bloeding is. Ik hoop maar dat we maandag naar huis mogen, want dat is helemaal nog niet zeker.