vrijdag 17 augustus 2012

Korte haren

Jenne was vandaag heel moe en hangerig. hij vertoont niet veel initiatief. Het enige dat hij wil doen is tv kijken, op de i-pad spelen of slapen. Die twee eerste proberen we wat te beperken. Hij hangt de hele dag in de zetel en is al erg verzwakt. De chemo tast ook zijn zenuwbanen en spieren aan, dus is het erg belangrijk dat we hem toch ook wat laten bewegen. Maar dat was nog niet voor vandaag. Morgen laten we hem ook nog wat bekomen maar als hij zondag niet te slecht is, gaan we hem toch proberen uit te dagen om wat meer te bewegen. Ik denk dat het voor hem nu veiliger voelt om gewoon wat in de zetel te hangen. Het was heel duidelijk vandaag dat hij zich erg misselijk voelt. Hij heeft enkel vanmorgen overgegeven ( alle medicijnen er weer uit )maar je zag dat hij zich heel de dag niet goed voelde. Hij heeft heel veel en lang geslapen. Gelukkig was Mona bij J gaan spelen dus hoefden wij ons niet schuldig te voelen dat we gewoon thuis bleven.

De directeur van Jenne en Mona's school belde om ons sterkte te wensen en om te laten weten dat zij ons hierin gingen bijstaan. We kregen ook een super lief sms'je van Jennes juf. Het raakte me enorm om te merken hoe zij met ons meeleeft en hoe graag ook zij Jenne ziet.

Vandaag was het dan ook eindelijk tijd voor het kappersbezoek. Onze superkapper had, na onze vorige fiasco's, gezegd dat we gewoon mochten bellen op het moment dat het ons pastte en dat hij dan wel wat zou regelen. We mochten om 12u gaan, tijdens zijn middagpauze! Hij had zelfs een cadeautje voor Jenne klaar liggen. Hij stelde zelf voor om Jennes haar redelijk kort te knippen zodat de schok niet zo groot zou zijn eens zijn haar zou beginnen uitvallen. ( dit kan beginnen vanaf de derde chemo maar kan ook later zijn) De kapper was heel geduldig en rustig. Jenne vond het allemaal wat minder. Hij was moe en heeft veel angsten tegenwoordig. Hij was heel bang dat hij van de hoge stoel zou vallen en kon de kriebelende haartjes in zijn gezicht niet verdragen. Uiteindelijk ging ik met een kortgeknipte jongen naar huis. Toch wat wennen hoor. Toen ik hem na zijn middagdutje uit bed ging halen, schrok ik weer. Ik verwachtte mijn Jenne met de langere haren en krulletjes, maar schrok toen ik hem zag. Vergeten. Ik weet niet goed wat ik ervan moet vinden. De ene keer vind ik het wel ok: een echt jongetje, zijn ogen vallen meer op nu. De Andere keer vind ik het maar niks en doet hij me meer aan beelden van uitgehongerde kinderen denken. Het zal wel wennen en is lekker zacht om eens in te " roefelen". Jenne liet het allemaal weer wat gelaten gebeuren. Hij wil nu niet meer in de spiegel kijken. Als iemand er iets over zegt ( meestal hoe mooi hij eruit ziet) wordt hij boos en verstopt hij zijn gezicht.
Onze sociale jongen is plots heel aanhankelijk en verlegen geworden. Zelfs bij de oma's wil hij niet aangesproken worden en verstopt hij steeds zijn gezicht.
Het goede nieuws van de dag is dat hij bijna geen koorts heeft gehad vandaag, enkel wat verhoging. Vanavond stak de koorts toch weer de kop op. Maar een hele dag min of meer koortsvrij is wel al goed nieuws.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten