donderdag 16 augustus 2012

Tumorkoorts

Vandaag terug in Gasthuisberg op de dagzaal voor de chemo. Weer 38,9° koorts, dus eerst bloed afnemen. Terwijl we wachten op de resultaten, laten we een echo nemen van Jennes buikje. Uit de bloedresultaten blijken verhoogde crp-waarden wat op een ontsteking kan wijzen. Hup, dus weer in isolatie. Je weet maar nooit. Oortjes, mondje, keel blijken weer helemaal in orde te zijn. De oncoloog komt ons vertellen dat het toch waarschijnlijk tumorkoorts is. Waarschijnlijk zal hij koorts blijven hebben tot wanneer de tumor er uit is. Hij mag vandaag toch starten met de chemo maar maandag moeten we voor de zekerheid terug binnen komen naar de dagzaal om alles nog eens te laten checken.

Op de echo zien ze dat de tumor niet kleiner is geworden maar dat zegt niets. Er is een mogelijkheid dat er wel al dode cellen in de tumor zitten, die vocht ophouden. Daardoor kan de tumor er even groot uitzien maar in werkelijkheid omgeven zijn met dode cellen.

Vandaag krijgt Jenne Vincristine en Actinomycine. Het is de Actinomycine waarvan hij misselijk wordt. We krijgen een voorschrift mee van iets dat helpt tegen de misselijkheid. Nu maar hopen dat het werkt.
De laatste druppel zit er nog maar net in of Jenne begint al te klagen over misselijkheid en hij begint al te kokhalzen. Dan maar snel iets in zijn infuus doen tegen de misselijkheid. Verpleegster Rita is intussen Jennes vriendin, maar nu moet ze zich toch even onpopulair maken. De draadjes van de operatie van de port-a-cath, moeten eruit. Het is een pijnlijke zaak want er zijn er al een paar die ingegroeid zijn. Ik zie Jenne zijn best doen om zich sterk te houden maar uiteindelijk kan hij het niet meer houden en begint te schreeuwen. Rita doet het, zoals altijd, weer fantastisch en kan toch weer snel een glimlach op zijn gezichtje toveren. De schatkist, waar hij een cadeautje mag uit kiezen, helpt ook natuurlijk.
In de auto op weg naar huis, valt hij meteen in slaap en ook thuis blijft hij maar stilletjes in de zetel liggen. Morgen wordt een rustig dagje, denk ik. Mona haar hartsvriendin J is intussen terug van vakantie en ze mag daar gaan spelen. Ze is dolgelukkig en ik ook. Tegen J kan Mona altijd alles zeggen. Ze praten heel veel en ik denk dat Mona dat nu wel kan gebruiken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten