maandag 27 augustus 2012

een lange dag

Het is al een paar dagen geleden dat ik nog iets schreef en we hebben gemerkt dat er dan verschillende mensen ongerust worden. Het is super om te merken dat zo veel mensen ons volgen. Om iedereen wat gerust te stellen, beloof ik dat ik steeds op dagen dat we naar het ziekenhuis gaan, iets laat weten via deze weg. Ook wanneer er iets onverwachts gebeurt, laat ik het diezelfde dag nog weten. Dus geen nieuws, is goed nieuws of niets speciaals te melden.

De nacht van vrijdag op zaterdag werd Jenne om 6u45 wakker met buikpijn en hoge koorts. We hebben hem Dafalgan gegeven en een paar uur later was de koorts weg. We belden (zoals ons werd gevraagd) naar het ziekenhuis om dit te melden. De eerste dokter die we aan de lijn hadden, schrok van de hoge koorts. De oncoloog kende intussen Jennes situatie en was er redelijk gerust in. Gewoon blijven in de gaten houden en maandag naar de dagzaal komen, was het advies. Het was wel even spannend want we gingen die avond eten met vrienden en nounou kwam babysitten. We besloten om het toch te laten doorgaan. Eigenlijk was S al jarig geweest in het begin van de maand. Dit waren de eerste dagen dat we de diagnose gekregen hadden en toen waren we niet echt in feeststemming. Nu gingen we dus met z'n vieren eten om de jarige te vieren. Het was een gezellige avond met heel lekker eten. Helaas voor onze vrienden hebben we het wel heel vaak over onze held en de situatie gehad. Ze hebben ons gewoon laten ratelen zoals alleen goede vrienden dat kunnen.
Zondag was de koorts verdwenen en hebben Mona en Jenne nog eens heel fijn samen gespeeld. A en W kwamen op bezoek en er werden vakantiefoto's bekeken. Op een filmpje konden we zien hoe Jenne in Frankrijk werd omver gelopen door de honden des huizes. We vragen ons soms af of daardoor misschien de tumor is beginnen bloeden en ontsteken.
Hoewel ik er erg naar had uitgekeken, kon ik niet volop genieten van onze afspraakjes met onze vrienden. Waarschijnlijk deels door de situatie, maar ook door de vermoeidheid. Het slaaptekort begint zo stilaan door te wegen.

Vandaag liepen we in het ziekenhuis bijna letterlijk tegen juf E op (Jennes juf). Ze moest er ook zijn en vroeg zich net af of wij daar in de buurt waren. Wat een leuke verrassing! Jenne straalde meteen. We kregen toevallig ook vandaag een bericht van juf A (waar Jenne mee wil trouwen) Dat deed hem veel plezier. Ook "de blonde juf E" (Jennes nieuwe juf) liet weten dat ze voor hem klaarstaat.

Mona was deze keer meegekomen omdat we dachten dat het enkel een korte controle ging zijn. Het was druk in de dagzaal. Jenne werd "aangekoppeld" (zoals Jenne het zelf noemt) en er werd meteen bloed genomen. Vanaf dan afwachten. Pas vier en half uur later hadden we de resultaten van de bloedafname. Hij bleek nog gezakt te zijn en een te laag hemoglobinegehalte te hebben. Dus werd er toch weer bloed besteld voor een transfusie. De transfusie duurt ongeveer 3u. Dat leek ons wat te lang om Mona daar nog bezig te houden. Omi en opi waren gelukkig bereid om Mona af te halen en bij haar vriendin J af te zetten.
We kregen nu ook meer uitleg van wat er ons te wachten staat. Maandag 3/09 moeten we de MRI laten doen onder volledige verdoving. Zondag 09/09 moet Jenne dan opgenomen worden want de operatie staat gepland op 10/09 om 11u. De chirurg voorziet de operatie tot 15u! Door de grootte van de tumor wil hij voldoende tijd voorzien. Na de operatie zal Jenne 2 dagen echt groggy zijn en veel slapen maar daarna herstellen ze snel volgens de oncoloog. De opname zal 5 tot 10 dagen duren afhankelijk van zijn herstel of eventuele complicaties. Daarna is het 2 weken wachten op de uitslag van de biopsie. Dan weten we wat het vervolg zal zijn.

Om 18u30 kwamen we uitgeput thuis. Gelukkig was Mona al lekker aan het eten toen ik haar ging afhalen bij J. J en haar gezin ontvangen Mona steeds met open armen. Het raakt ons enorm om te zien hoe iedereen voor ons klaarstaat. Ook alle lieve berichten en kaartjes gaan recht naar ons hart. Bij deze willen we iedereen bedanken voor de steun en bemoedigende woorden!

2 opmerkingen:

  1. Wij waren inderdaad ook ongerust maar ook een beetje bang om jullie te storen en lastig te vallen. We begrijpen dat de zin en de tijd soms ontbreken om dagelijks jullie verhaal te doen. Gebruik jullie energie best maar om jullie superheld gezond te krijgen en te omringen met de liefde die hij nu zo nodig heeft. We sturen hem warme knuffels van ver maar welgemeende . De echte zullen voor volgende maand zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het is inderdaad raar om hier elke dag iets te schrijven. Soms ontbreekt de zin me of word ik onzeker om aan zo veel mensen onze gevoelens te beschrijven en ons verhaal te vertellen. Maar het heeft ook heel veel voordelen natuurlijk. Bedankt al voor de racties en tot binnenkort.

    BeantwoordenVerwijderen